U Srbiji je u službenu upotrebu u 42 lokalne samouprave uvedeno 11 manjinskih jezika i njihovo pismo, a u našoj zemlji živi više od 30 etničkih zajednica koje govore različitim jezicima, izjavila je danas direktorka Kancelarije za ljudska i manjinska prava Suzana Paunović.
Ona je navela da ovaj podatak govori koliko je vlada na najozbiljniji način posvećena da se na dosledan i temeljan način bavi pitanjem unapređenja i zaštite manjinskih jezika, saopšteno je iz kancelarije povodom Međunarodnog dana maternjeg jezika.
Paunović je istakla da postojanje velikog broja različitih maternjih jezika ilustruje raznolikost i multijezičnost društva, ali razvija i svest o jezičkim i kulturnim tradicijama i inspiriše na solidarnost koja se zasniva na razumevanju, dijalogu i toleranciji.
Svoju rešenost da doprinese zaštiti i očuvanju multikulturalnosti i višejezičnosti u Srbiji i Evropi država je potvrdila 2005. kada je ratifikovala Evropsku povelju o regionalnim ili manjinskim jezicima, a ovim dokumentom Srbija je preuzela posebne obaveze u pogledu 10 manjinskih jezika.
Celokupno obrazovanje na jezicima nacionalnih manjina u osnovnim školama u prošloj školskoj godini, na svim nivoima, organizovano na osam jezika - na albanskom, bosanskom, bugarskom, mađarskom, rumunskom, rusinskom, slovačkom i hrvatskom, za oko 72.000 dece, navela je Paunović.
Pravo na informisanje na manjinskim jezicima putem štampanih i elektronskih medija ostvaruje na 15 jezika, rekla je Paunović i istakla važnost negovanja maternjeg jezika u medijima.
Generalna skupština Uneska proklamovala je 1999. godine Dan maternjeg jezika, kao sećanje na studente koji su 21. februara 1952. godine ubijeni u Daki u Istocnom Pakistanu, danas Bangladešu, jer su protestovali zbog toga što njihov maternji jezik nije proglašen za zvanični.
Nakon što je Indija podeljena 1947. godine, Daka je postala glavni grad Istočnog Bengala kao deo nove države - Pakistana. Tadašnje društvo je bilo podeljeno na bojne etničke i lingvističke grupe, a najveći deo stanovnika činili su Bengali. Vlada novoosnovane države je 1948. godine usvojila predlog da urdu postane jedini zvanični jezik Pakistana, što je izvazvalo brojne proteste širom zemlje.
Veliki protest organizovan je 21. februara 1952. godine, a među njegovim učesnicima našli su se studenati Univerziteta u Daki. Policija je usmrtila veliki broj demonstranata, a ovaj događaj dodatno je uznemirio narod, te se on nije smirivao ni u godinama koje su usledile.
U Srbiji najzastupljeniji jezik pored maternjeg je mađarski, što je posledica Austrougarske monarhije.